मी जोकर आहे . . .

मी जोकर आहे,
मला हसायचय,
मनातील दुःख लपवुन,
जगाला हसवायचय,
मी जोकर आहे,
मला फक्त हसायचय . . .

जन्मताच आले दुःख वाट्याला,
गुलाबाचा मोह जणु काट्याला,
पण का तीथेच सडत बसायचय,
अरे मला तर सुगंधासह पसरायचय,
मी जोकर आहे,
मला फक्त हसायचय . . .

फुटकी पाटी नि अर्धी वही,
फाटलेले दुध त्याचेच दही,
उपासमार झाली जन्माची,
अरे मला तरीही शिकायचंय,
मी जोकर आहे,
मला फक्त हसायचय . . .

तारुण्याईच्या वाटेवर प्रेमाची सावली,
फुटक्या नशिबाला खेळण्यातली बाहुली,
प्रेम नाही मिळाले म्हणून थोडी रूसायचंय,
अरे प्रेमाचं पाखरू तर जगभर पसरवायचंय,
मी जोकर आहे,
मला फक्त हसायचय . . .

आयुष्याच्या गाडीला साथ चाकाची,
जोडीला जोड अजून एका नावाची,
माझ्या दुःखात तीला का राबवायचंय,
अरे तिचं दुःख तर मलाच सोसायचंय,
मी जोकर आहे,
मला फक्त हसायचय . . .

हसता हसता आली वेळ सरपणाची,
तीरडीवरच संपेल शर्यत माझ्या जीवनाची,
मेल्यानंतरही तुम्हांला नाही रडवायचंय,
अरे माझ्या आठवणींनी तर फक्त तुम्हांला हसवायचंय,
कारण मी जोकर आहे,
मेलो तर काय झालं, मला फक्त हसायचय . . .
मला फक्त हसायचय  . . . 

- दीपक पारधे

बघ पावसा . . .

बघ पावसा . . .
तुला पडता येईल का ?
डोळ्यातलं पाणी आमच्या पुसता येईल का ?
बघ पावसा . . .

अरे तहानलाय तो गावकरी,
त्याला पाणी देता येईल का ?
थकलेल्या त्या पायांना,
आता विसावा देता येईल का ?
अरे नाचतील ते सगळा थकवा विसरून,
पण सांग तुला पडता येईल का ?
बघ पावसा . . .

मरणाऱ्या त्या शेतकऱ्याला,
तुला वाचवता येईल का ?
सुकलेल्या त्या शेतांमध्ये,
तुला नाचता येईल का ?
अरे पिकवतील ते सोनं तीथे,
पण सांग तुला पडता येईल का ?
बघ पावसा . . .

अरे रुसलास असा तर सांग ना,
आम्हांला जगता येईल का ?
अरे तुझ्याविना आम्हांला कधी,
हसता येईल का ?
सुकुनगेली गेली जर फुलं सगळी,
तर त्यांना परत फुलवता येईल का ?
बघ पावसा . . .

निसर्गाचे महत्व सगळ्यांना,
पटवता येईल का ?
तुझ्या जाण्याचे कारण यातून,
सांगता येईल का ?
व्यथा तुझी मित्रांना माझ्या,
समजता येईल का ?
आणि तू  ही सांग तुला हे विसरून,
मनसोक्त पडता येईल का ?
त्यातच हरवलेल्या आठवणीं सोबत,
भिजवता येईल का ?
म्हणूनच म्हणतो बघ पावसा . . .
तुला पडता येईल का ? ? ?

- दीपक पारधे 

पोलीस . . .

२६/११ ची आठवण,
अजूनही मनात जिवंत आहे,
आतंकवादयांशी लढता लढता,
पोलिसांचे रक्त सांडले आहे . . .

अश्या त्या भेडुक हल्याचा,
तो कट मोठा होता,
आतून पोखरलेल्या समाज्याचा,
एक गट त्यात होता . . .

मागून हल्ला करण्याची,
हि गनिमांची रीत जुनीच आहे,
असावध झोपलेल्या वाघांना मृत्यू,
आणि सावध मंत्र्यांना सुखद झोप आहे , , ,

तरीही त्यांना रोखण्यास,
आमचा पोलीस समर्थ होता,
कसाबला जिवंत पकडायला,
फक्त हवालदार ओंबळे होता . . .

पोलिसांच्या डोक्यावर जरी वाघ असला,
तरी हाताला दोरीचे बंध आहेत,
दोरी ताणून नाचवायला,
भ्रष्ट पुढारी आणि मंत्री आहेत . . .

अश्या त्या निडर पोलिसांना,
असते का स्वतःचे अस्तित्व,
मेल्यानंतर श्रद्धांजली देण्यापेक्षा,
त्याआधी सेल्युट करतंय माझं कवित्व . . .

- दीपक पारधे

आली वर्षांची दिवाळी . . .

आली वर्षांची दिवाळी,

संगे लाडू - शंकरपाळी,

ढीग फराळ सजला,

उडे फटाक्यांच्या माळी,

दारी दिवे हे सजले,

तोरण - कंदील ते लागले,

सण असा चैतन्याचा,

घरी लक्ष्मीस पुजले,

मन आनंदी  बहरले,

नात्यांसह गहिवरले,

मित्र सोबती आप्तेष्ट,

चांदणे शिंपित ते  फिरले,

ऋतू असा बहरावा,

मने गुंफून ती यावी,

जरी छीद्राचीओंजळ  ओंजळ,

पण प्रेमाने वाहावी,

अशी सुखाची दिवाळी,

भरो समृद्धीची झोळी,

आलो शुभेच्या घेवून,

देत भल्या पहाटेची आरोळी

अशी आली वर्षाची दिवाळी

- दीपक पारधे 

(माझ्या तमाम श्रोत्यांना माझ्याकडून माझ्या कवितेच्या रुपात दिवाळीची भेट, हि दिवाळी तुम्हा सर्वांना सुख - समृद्धी आणि भरभराटीची जावो हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना.... शुभ दीपावली)

आई - बाप . . .

काय व्यवहार हा केला,

जग पाठी सोडियला,

धन पैसा कमवूनी,

दोन नाती विसरला . . . 

ज्या हातात वाढला,

बाळ पाळण्यात निजला,

अंगाईविना झोप,

का कधी लागलीया तुला . . . 

एक छोटंसं खुराडं,

कशी व्हहिल रं तुझी वाढ,

ह्या चिंतेनं खचून,

पार खुटलं ते झाड . . .  

मोठं करुनीया तुला,

घास सोन्याचा भरविला,

थाटून संसार तुझा,

जो फाटक्या झोळीसः परतीला . . .

ह्यो आई - बापाचा त्याग,

कधी कळला का तुला,

लाख देव देव करून,

तू खऱ्या देवास मुकला . . . 

नको इसरूस त्यांना,

जे मेलं तुह्यासाठी,

आई - बापाच्याच रुपात,

असतो देव आपल्यापाठी . . . 

आई - बापाची हि माया,

त्या ढगाहुन ही मोठी,

काही शब्दात मांडीतो,

माहे भाव त्यांच्यासाठी . . .

आई - बापाचं हे नातं,

सर्व जगी मोठं बाळा,

त्यांच्या मायेविना सदा,

सुका राहील ह्यो झोळा . . . 

सुका राहील ह्यो झोळा . . .

- दीपक पारधे 

बंध . . .

भांडणांच्या गोष्टी . . .